نقاشی قاجاری

نقاشی قاجاری:                   

سلسله ی قاجارکه از حدود سال 1194ه.ق/1780م بر ایران حکمرانی می کرد، نام خود را به دوره ای اعطا کرده است که در اوایل سده ی 19 به نقطه اوج فرهنگی خود رسید، وبه طور اخص،به نوعی هنر که درنتیجه ی حمایت خاندان قاجار و برخی اتباع متمول آن ها تولید می گشت. واژه ی “قاجار” از میان هنر هایی که در این دوره به حد اعلای خود رسیده اند، بیشتربا نقاشی زیر لاکی، مینای رنگا رنگ و نقاشی رنگ روغن مرتبط است، هر چند این گونه مهارت ها پیش از سلطنت قاجارها نیز دنبال می شده است. از میان سه هنر یاد شده، شاید نقاشی رنگ روغن بیش از سایر موارد مرهون تاثیرات خارجی بوده باشد، آنچنان که این رسانه برای هنرمند شرقی، تا اوایل سده ی 11ه.ق/ 17م ناشناخته بود.

در این دوره دامنه ی موضوعات ، گرایشات سنتی بیشتری را نیز در بر می گیرد که جایگزین نقاشی مینیاتور بودند؛ از این رو محبوب ترین صحنه های مربوط به ادبیات و داستان های فارسی کماکان وجود دارد هرچند در اقلیت.

اگر چه به ندرت ممکن است بدانیم یک نقاشی خاص، مربوط به  کدام یک از اتاق ها یا فضاها است؛ با این وجود می توان به روشنی دریافت که موضوعات بر اساس مقصود اولیه شان، به دسته های مختلفی تقسیم می شوند. مثلا پرتره های بزرگ تر و رسمی تر در اتاق یا فضایی رسمی و درباری قرار می گرفتند. در حالی که نقاشی زنان جوان برای اتاق های خصوصی تر یک کاخ طراحی شده بودند، یا بهترین جا برای نصب صحنه های مربوط به شکار، اقامتگاه ها یا کلبه های شکار خارج از مرکز پایتخت بود، در تمامی این موارد، شکل و اندازه ی نقاشی با ماهیت و ویژگی مکانی که برای آن طراحی شده بود، مشخص می گردید، و به همین دلیل است که بسیاری از این نقاشی ها، در قسمت بالا ، حالتی طاق مانند دارند که این سبب می شد تا به درستی در کنج ها و طاقچه ها که عناصری دائمی در معماری اسلامی به شمار می آید  گنجانده شوند. (فالک.بهارلو.1393)